Hoofd gebroken

Het is avond.De lucht kleurt zacht groenblauw en de beukenhagen staan eindelijk ook in het blad. Twee merels vliegen af en aan naar een dichtbegroeid stuk. Een stelletje koolmezen vliegen tien meter verderop, niet ver van mijn raam. Zij hebben hun nest in het vogelhuisje bij de vlier. Ik zit achter het venster en staar naar de vink, de roodborst, de mees, één voor één nemen ze een avondbad in de omgekeerde lantaarnkap, die ik in de grond groef. Als er geen regen valt, vul ik het aan met de grote groene gieter. Dat heb ik pas nog gedaan. Maar nu is het avond. Nu doe ik niks meer. Ik ben moe.
Er is veel gebeurd. Ik heb de ene na de andere lijst met materialen de deur uit gedaan. Keurige lijstjes, bij elkaar geschraapt uit volbeschreven kladjes vol namen en getallen. Tot diep in de nacht heb ik achter mijn laptop gezeten, mijn hoofd brekend en speurend naar adressen die iets voor me konden betekenen. Het is gelukt. Ik heb mijn nek in de kramp gewerkt en dat midden in de lente als mijn kop helemaal niet staat naar ellenlange lijsten met getallen en sommen.
Dus nu ben ik moe. Moe en blij. Ik ben door de rijstebrijberg heen. Nu wordt het makkelijker. Het werk zelf is leuk, erg leuk. Ik verheug me erop.

FILM

Kleine mededeling: Afgelopen jaar is er twee keer een filmploeg bij me geweest. Petry Gamers maakte de serie “Mooie mensen”. Eén aflevering daarvan is een portret van mijn leven, hier en nu. Ik vind het mooi gedaan. Ben ik nu een bekende Brabander? Hiervoor was ik een bekende Utrechter. Ik ben benieuwd wat ik straks ga worden.

Link: http://“Mooie mensen, aflevering Alowieke”